Τέσσερα ποιήματα της Μαρίας Σκουρλά

Σκουρλά Μαρία

Α. Ποίηση

(1) Ονόματα στις λεύκες

για την μητέρα μου και τις αναμνήσεις της

Τέσσερα κορίτσια κι εσύ

χαράζεις με κοπίδι τα αρχικά τους

οι κορμοί μαλακοί

το μαχαίρι διαπερνά τον φλοιό

μα δεν τους ματώνει

Ζ, Μ, Ε, Σ.

Τέσσερα κορίτσια κι εσύ

έμεινες μόνος

περπατάς αγέρωχα

λουκούμι κέρασμα για τη μικρή σου κόρη

χριστουγεννιάτικό δέντρο με μπαλόνια στολισμένο

τα τελευταία άσπρα παπούτσια για την παρέλαση

καλωσόρισμά στην άνοιξη

μόνιμη θέα το απέναντι χωριό.

Τέσσερα κορίτσια κι εσύ

σε μια υπόγεια στοά χαμένος·

Εύβοια, Αθήνα, Μύκονος

τα δέντρα υπάρχουν ακόμα

Εσύ ;

(2) Ομόνοια

Πλατεία κόκκινη

πλατεία γεμάτη

περαστικοί σπρώχνουν

περαστικοί έρχονται

και φεύγουν.

Εφημερίδες, αφίσες, κουλούρια, βιτρίνες

κινέζικα.

Μια διαδήλωση περνά

τα ίδια συνθήματα

μια γυναικά κρατά τον παλμό

και ένα παιδί με πολύχρωμο καπέλο ρωτά

«Αυτό ήταν όλο;»

Πηγαδάκια , αμήχανα βλέμματα και το τσαλακωμένο πανό

μιας Πέμπτης

μιας απεργίας.

(3) Μικρό άσημο νησί

Βράχος καρφωμένος στη θάλασσα

πέτρες πάνοπλοι φρουροί

ματώνουν τα πόδια

θάμνοι φορτωμένοι καππαρόφυλλα

κοχύλια μπερδεμένα στο χώμα

κοχύλια που φυτρώνουν στα δέντρα

δύο γλάροι πλησιάζουν μια βάρκα.

Βράχος καρφωμένος στη θάλασσα

ακόμα και ο αέρας σιωπά

κάστρο χωρίς ιππότες ο φάρος του νησιού

το φως του λούζει το Αιγαίο

«Πρασούδα» , έτσι το λένε οι ντόπιοι.

Ένα μικρό άσημο νησί για νέους ταξιδιώτες.

(4) Roseto Comunale

Σε ένα παλιό εργοστάσιο πυρίτιδας στην Ιερά Οδό , λαϊκό προάστιο αρχαίας μνήμης, κοντά στο όρος που κάθισε ο Πέρσης Βασιλιάς, υπάρχει ένα μυστικό πέρασμα, μια σήραγγα φτιαγμένη από συμπαγή μικρά τούβλα με λευκό επίχρισμα. Μέσα σε αυτό το σκοτεινό καταφύγιο έχασαν τη ζωή τους ανώνυμα θύματα χωρίς τιμές και μνήμη και άλλες σωσμένες ψυχές κρυφτήκαν από τον πόλεμο.

Εκεί ανάμεσα σε σκάγια και χαλάσματα , ένας ροδώνας ξεπροβάλλει. Αναρριχώμενος θόλος με οδοντωτά φύλλα και άνθη , αναμείξεις ουράνιου τόξου, ποικιλίες μοναδικές που αλλάζουν χρώμα κάθε μέρα, πέταλα απαλά, διάφανες κούνιες δροσοσταλίδων και μυρμηγκιών, αρώματα που μπερδεύουν τις αισθήσεις, τόπος για μυημένους ταξιδιώτες ακόλουθους του Παυσανία, ένα δάσος από τριανταφυλλιές που δεν χρειάζεται το φώς, και ζει με τις σταγόνες τσιμεντένιου υδατόπυργου, αφιέρωμα στη Χλωρίδα ή στην Ρωμαία Flora, καλλωπίζει τα μαύρα θεμέλια , κάτω ακριβώς από την υψικάμινο που υπάρχει ακόμα, απομεινάρι ξεχασμένο, σύμβολο της πόλης των προσφύγων, ένας ροδώνας στο Αιγάλεω.

Β. Βιογραφικό : Η Μαρία Σκουρλά γεννήθηκε την άνοιξη του 19 78 στην Αθήνα.

Ζει στα δυτικά προάστια και ο τόπος καταγωγής είναι το χωρίο Βίταλο στην Κύμη της Εύβοιας.

Σπούδασε Θεατρολογία στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Προσχολική Αγωγή στο Παιδαγωγικό Τμήμα .Ολοκλήρωσε μουσικές σπουδές στα ανώτερα θεωρητικά και μεταπτυχιακές σπουδές στo τμήμα Τεχνολογίες της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας για την Εκπαίδευση.

Διδάσκει στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής και στην εκπαίδευση ενηλίκων σε τμήματα Βρεφονηπιοκόμων.

Γ. Εργογραφία : 1) Ονόματα στις Λεύκες // εκδόσεις Γαβριηλίδης : 2018