Επίλογος

Επίλογος, Τάσος Σιαμανδούρας

Βασανιστική η αλήθεια
καθώς καλά τη γνώριζες
μα πουθενά δεν μπορείς να την πεις.
Κυνηγημένοι από εφιάλτες κι όνειρα
ζούμε στον κόσμο των παραισθήσεων
πολιορκημένοι στην Τρωική μας Πόλη
από το θάνατο και τη ζωή.

Μνήμες

Μνήμες, Τάσος Σιαμανδούρας

Τη μορφή σου χαμένη την είχα, 
το πρόσωπο σου ξεθωριασμένη φωτογραφία,
μα στην ασθενική μου μνήμη
χαραγμένες βαθιά οι λέξεις σου
εκείνης της βραδιάς.

«Εγώ ταξίδια αναζητώ, δρόμους να περπατήσω, κι όχι λιμάνια απάνεμα και ήσυχες γωνιές».

Παλιά άρνηση

Παλιά άρνηση, Τάσος Σιαμανδούρας

Ξέχασα εσένα
με την καρδιά σου κρυμμένη καλά,
τα μάτια να φεγγίζουν σαν κάρβουνα
και τα δυο χέρια, που δεν ξέρεις πού να τα κρύψεις.

Τα κρατάς αμήχανα, τα περιφέρεις άσκοπα
και δε σκέφτεσαι σε κάποιον να τα δώσεις·
μα τι επιτέλους φοβάσαι;

Ίσως μύχιες ενοχές και τύψεις
για μια παλιά σου άρνηση.
Έλα λοιπόν, 
δώσε τα χέρια σου και την καρδιά σου,
αυτά φτάνουν.

Δρόμος

Δρόμος, Τάσος Σιαμανδούρας

Έμενε ο δρόμος
Όνειρο - πραγματικότητα.
Βαδίζαμε κουρασμένοι,
απελπισμένοι.
Δεμένοι σαν τα μερμύγκια
μ' ένα μέτρο χώμα
και δυο σπυριά σιτάρι.

Αρνούμαστε.
Αρνούμαστε το ποδοπάτημα του ονείρου,
του ονείρου που δεν αρνηθήκαμε,
που δεν τ' αφήσαμε στη μέση του δρόμου.