Ουτοπία

Όπως η μέρα επιστρέφει στη νύχτα - το κέρμα της, 
ένα φεγγάρι ονειρεύτηκα που θα 'ναι παντοτινά ολόγιομο. 

Ένα φεγγάρι που θ' ανθίζει το δάκρυ των ανθρώπων
και θα μυρίζει χνώτο μικρού παιδιού. 

Το σούρουπο σεργιάνισα κατά κει που ανασαίνει ο ορίζοντας
και ανεξίτηλα έγραψα πλάι στη λέξη Ειρήνη : 
Θέλει καρδιά για να ευωδιάσει ο άνθρωπος
Θέλει όραμα για να λάμψει ο κόσμος

Όπως η νύχτα εξαργυρώνει στη μέρα - το κέρμα της, 
ρίξε φωτιά στα όνειρα να γίνει χρώμα το σκοτάδι 

                Και ύστερα αγνάντεψε το φως...

Ζωγραφική : Κωνσταντίνος Μίχαλος