Ιρίδωση

Φθινόπωρο και οι λέξεις στάζουν σαν τη βροχή,
είναι αβάσταχτες όταν τις κοιτάς,
ένα τραγούδι μυρωμένο όταν τις ακούς.
Ύστερα χάνονται στα χρώματα, τις ξεχνάς!
Τα χρόνια φεύγουν ...
Η αγάπη απομένει στο στήθος και φυτρώνει μ' άστρα τη νύχτα.
Είναι παράξενο αλλά σήμερα δεν περπατώ στους δρόμους της πόλης,
δε χτενίζω τον ουρανό.
Στ' αστρόπλοιο της ερημιάς ταξιδεύει η καρδιά μου,
ηχεί τη ζωή στα σπλάχνα.
Τί όμορφα που ακούγεται στη σιωπή;
Τί κάλπικος παράς τα λόγια;
Αχ η ζωή μια απορία ή μια πορεία που στα μάτια σου γράφει:
Εγώ ο Αδάμ ένας καθημερινός άνθρωπος και εσύ το αιώνιο μήλο η Εύα.

Ζωγραφική : Κωνσταντίνος Μίχαλος