Μπαλόνια - Γιάννης Κανδύλης
Σαν ένα μπαλόνι ψηλά στον ουρανό
άφησα τα όνειρα μου, να απομακρυνθούνε
στης απεραντοσύνης του, τους δρόμους να χαθούνε
αφού εγώ προτίμησα να τα απαρνηθώ!
Μπορεί στου ανέμου τη πνοή, την ώθηση να βρούνε
αυτή που στερηθήκανε σε κάμαρες κλειστές
στου νοσηρού μου, του μυαλού, τις άτυχες στιγμές
τώρα τα στέλνω μακριά, μη και δικαιωθούνε.
Ίσως και συγχωρέσουνε την τραγική εικόνα
ενός ανθρώπου δύσμοιρου, που τα ταλαιπωρεί
που ήτανε ανίκανος δίπλα τους να σταθεί
και γέμισε τους ουρανούς, πολύχρωμα μπαλόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου