Χαλκίδα

Χαλκίδα - ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΚΑΡΙΜΠΑ

Νάφιαχνα τ’ ακρογιάλια σου με λυπημένη χάρη
Ένα ταμπλώ σου βραδινό – βαθύ παραμυθένιο,
Με τα νερά σου ακίνητα κι από ψηλά κερένιο
Βασιλεμένο… έλεγα… να βάψω ένα φεγγάρι.

Και τάχα σαν φανταστικό, σαν έτσι από καρτόνι
Το Ενετικό σου Φρούριο μπρός στ’ ουρανού το θόλο
Με δώθε απ’ το μουράγιο σου στον κοντινό σου μώλο,
Κάποιο καράβι… στ’ άπειρο τα ξάρτια του απλώνει.
……………………………………………….
Χαλκίδα Μάταιη ζουγραφιά είπα και πάνε χρόνοι
……………………………………………
Και πάνε χρόνια και καιροί και γέρασα σκυμένη
Μπρός στο μοιραίο σκίτσο σου κι ακόμη να τελειώσει.
Σαν φλόγα από την παλέττα μου το χρώμα σου έχει λιώσει,
Ως που σε ξέχασα μισή… λειψή… φτιασιδωμένη.

Φωτογραφία : Νεγροπόντε