Ασφόδελος
πριν βασιλέψει - φως ιλαρόν.
Ρήγμα ο θάνατος
Πόνος ψυχής το δάκρυ
Καρφί στον Σταύρο
( Ο Εσταυρωμένος )
στις σκιές σου »
φθινοπωρινά
και σε χάιδευε ο αέρας
της αυγής·
να πάλλει
στάχτες βαθυκόκκινες
περπάτησα
στις ανταύγειες των δακρύων,
τον ασημένιο ουρανό.
μείνε ανίκητη ως το τέλος της σιωπής,
ύψωσε το φως της μνήμης
ανέστησε το αιώνιο Καλοκαίρι.
( Το Χελιδόνι )
σαν μια άρπα ταξιδεύει
στον άνεμο
γυρεύοντας εσένα »
φθινοπωρινά
και σε χάιδευε ο αέρας
της αυγής·
να θάλει
ρόδα κατακόκκινα
πέταξες
πάνω απ' τον μολυβδούχο ουρανό.
με τα μυρωδάτα άνθη
κατοίκησε το σώμα,
επέστρεψε το αιώνιο παρόν
Πριν να γεννηθεί το φως...
φθινοπωρινά
και σε χάιδευε ο αέρας
της αυγής·
φώναξα
και με κατοίκησε η αγάπη
εώς το έσχατο του ουρανού,
το σημείο του θανάτου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου