Εύριπος

Πυροφάνι

Τη νύχτα κοιτάζω,
τα μικρά φαναράκια που απλώνονται στη θάλασσα -
το πυροφάνι της μνήμης· οι βάρκες που επιστρέφουν
άλλοτε γεμάτες χαρά και άλλοτε γεμάτες λύπη.
Τον ήχο ακούω απ' τη σιωπή των νερών
και τη φωνή των άστρων,
απ' την άκρη του παφλασμού - ο ψαράς - έπιασε το
μαντήλι της θάλασσας και γύρισε στους ουρανούς τον χρόνο.
Αχ! ζωή - μικρή - απύθμενη, γεμάτη πύρινες σιωπές,
ηλιόλουστα πρωινά και θλιβερά αντίο ...

Ζωγραφική : Γιώργος Βουτσάς