Με φάρο παιδείας τον πολιτισμό, με φάρο παιδείας τα μάτια των ανθρώπων που είδαν και αγάπησαν σπλαχνικά – στο πέρασμά τους – αυτόν τον τόπο ελπίζοντας στο "Ευ" του Ευρίπου, στο "Ευ" του Ευβοϊκού στο "Ευ" αγωνίζεσθαι δημιούργησα τα ιστολόγια Ευβοείς Συγγραφείς και Ευβοέων Τέχνη.
Σωτήρης Λάμπρου

Σάββατο 4 Απριλίου 2020

ΧΑΛΚΙΔΑ, 1985


Χρήστος Τουμανίδης



Ο Χρήστος Τουμανίδης γεννήθηκε τον Μάιο του Ι952 στη Λιθαριά της Πέλλας, όπου έζησε τα πρώτα εννιά χρόνια της ζωής του. Το διάστημα 1962-1965 θα βρεθεί οικογενειακώς στη Νάουσα Ημαθίας, μια τριετία γεμάτη νέες εμπειρίες που καθόρισαν την μετέπειτα ζωή του. Το φθινόπωρο του 1965 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου ζει και δημιουργεί. Στον μαγικό χώρο της ποίησης μπήκε δειλά δειλά στα δεκαοχτώ του χρόνια. Σταθμός στη ζωή και την περαιτέρω πορεία του στην ποίηση υπήρξε η γνωριμία του με τον Γιάννη Ρίτσο (1974), κοντά στον οποίο μαθήτευσε στα βαθύτερα μυστικά της ποιητικής δημιουργίας.

ΧΑΛΚΙΔΑ, 1985

Βραδιάζει αργά και η θάλασσα σκουραίνει.
Κάτι αρχαίες συλλαβές ο αγέρας μουρμουρίζει
«…Χαλκίδα πόλιν εμάν προλιπούσα…»
Βραδιάζει.
Μπαίνουν τα όρια τα φοβερά της Νύχτας.

Τα σπίτια σκύψαν στα νερά να δούνε την ψυχή τους.
Να βάλουν λες, σε μια δοκιμασία βραδινή τα μάτια.
Τα μάτια που παλεύουνε να κρατηθούν
Πίσω απ’ τα κρύα τζάμια.
Βραδιάζει αργά απ’ τον Καράμπαμπα
κι εγώ δε θέλω.

Μήτε τσιγάρο, μήτε φως, μήτε τραγούδι.

Έτσι, μες στην ασάφεια των στιγμών
κοιτάζω τη ζωή μου.
Πως με διέσχισαν τόσα νερά!
Βραδιάζει αδιάκοπα εδώ.
Μες σε σφυρίγματα αρχαίων καραβιών.
Κι εσύ,
πάνω απ’ την κόψη του Ευρίπου:
«…Όλοιντο λόγχαι και τα Μενέλεω κακά…»,
να προστάζεις. Αλλά…
Βράδιασε άλλη μια φορά στη διχασμένη πόλη.
Τα ψέματα τραβούν ξανά προς τους ανθρώπους.






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου