Tristan und Isolde, Richard Wagner

Tristan und Isolde, Richard Wagner, Τζίνα Περγάμαλη

«Η Μπλανσεφλέρ ήταν έγκυος ενώ περίμενε τον σύζυγό της, αλλά εκείνος δεν γύρισε ποτέ. Ο Δούκας Μόργκαν που είχε κηρύξει πόλεμο εναντίον του τον σκότωσε. Λίγες ημέρες αργότερα έφερε στον κόσμο έναν γιο, του είπε τα παρακάτω λόγια και πέθανε: «Παιδί μου, του είπε, πολύν καιρό είχα επιθυμία να σε ιδώ. Και βλέπω τώρα την ωραιότερη ύπαρξη που γέννησε ποτέ γυναίκα. Θλιμμένη σε γέννησα. Θλιβερή είναι η πρώτη γιορτή που σου κάνω. Εξ αιτίας σου είμαι περίλυπη μέχρι θανάτου. Κ’ έτσι, αφού, γεννήθηκες με τη λύπη, τ’ όνομά σου θε να ‘ναι Θλιβερός, Τριστάνος.»

παρ’ όλα αυτά η θλίψη μεγάλωνε και έβγαζε κλαδιά που στροβίλιζε με μανία να διώξει τη τύχη της στο

ουράνιο πέραν.

μεγάλωνε μαζί της και η σκιά της, όμως αυτή, έδειχνε χαρούμενη, απόμακρη να φωτίζει το σκοτάδι.

κοντά της αναζητούσαν θέση μικρές λιλιπούτειες ευχές, γράμματα, όνειρα που έψαχναν να διώξουν το

φεγγάρι.

ήταν όμως αλλιώτικο στο κάθε μαξιλάρι, είχε μυρωδιές χειμωνιάτικες και φθινοπωρινές.

κάπου κάπου συναντούσες λίγη άνοιξη, όμως δεν ήταν αυθόρμητη.

ερχόταν να γεμίσει άδειες θέσεις.

κι ο χώρος όλο και μεγάλωνε μαζί με την σκιά του.

έμοιαζε να δίνει ζωή αλλιώτικη στο δέντρο.

ώσπου έφτασαν οι μέρες που οι ευχές έπρεπε να γεννηθούν ή να γεννήσουν.

το δέντρο ήθελε φεγγάρι να μεγαλώσει και η σκιά του μέρα για να φανεί.

μέσα στην αλήθεια του φεγγαριού η μέρα έπρεπε να τελειώσει.

η γέννηση φωνάζει για σκοτάδι, σιωπή και ηρεμία.

δεν έρχεται να δείξει τη νιότη της, μα την αγάπη που την έσπρωξε να βγει.

η γέννηση, ευχή της έχει το σκοτάδι για να απλώνεται.

σκίζετε με χέρια παγωμένα.

με πόθο να εκπληρώσει το όνειρό της.

γίνεται σύμπαν που φωτίζει πρόσωπα, χαμόγελα, αγκαλιές.

υψώνει τη θλίψη μακριά ως το πέραν τ’ ουρανού,

να συναντήσει όσους δεν βλέπει γιατί η σκιά τους δεν άντεξε τη μέρα.

και εκείνοι φοράνε φορεσιές με ευχές μεγαλωμένες.

λευκή γενειάδα από σύννεφα που πέρασαν για νά ‘ρθουν .

κι οι πόρτες τους αμέσως τους γνωρίζουν.

τα μαξιλάρια, τους θυμούνται και βουλιάζουν από αγάπη.

άσε τις πόρτες ανοιχτές, ευχές να σε γεμίσουν.

καρδιές με γράμματα θα φτάσουν, να σε κρατήσουν σφιχτά,

να σ’ αγκαλιάσουν.

Χριστουγεννιάτικες ευχές

Η Τζίνα Περγάμαλη γεννήθηκε στη Χαλκίδα με καταγωγή από το Πειραιά.

Σπούδασε Όπερα και Πιάνο στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών και ειδικεύεται στη Μουσικοθεραπεία.

Γράφει παραμύθια και ιστορίες, επιμελείται και παρουσιάζει τη ραδιοφωνική εκπομπή Radio days - Ημέρες Ραδιοφώνου.

Πηγή: Περιοδικό Αν ( http://www.anmag.gr/ )