ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΣΟ ΣΚΑΜΝΙ

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΣΩ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΤΣΟ ΣΚΑΜΝΙ, Θωμάς Μυλωνάς 


Καλωσόρισες, Δάσκαλε. Έλα, πέρασε, κάθισε σε εκείνο εκεί το σκαμνί. Ή μάλλον όχι, το σκαμνί είναι κουτσό, άσε θα κάτσω εγώ.
Σε περίμενα, Δάσκαλε. Σε περίμενα λερωμένος από στρατηγικές και μηχανισμούς. Παγιδευμένος μέσα στη μοναξιά του μικροσκοπικού μου κόσμου.
Δώσε μου, Δάσκαλε, το Βρέφος λίγο να το πάρω αγκαλιά. Δεν θα μου πέσει, έχε μου εμπιστοσύνη.
Επειδή έχω υπερμετρωπία, δείξε μου με το δάχτυλό σου, Δάσκαλε, από πούαρχίζει η τεθλασμένη γραμμή της αγάπης πάνω στον σαρακοφαγωμένο χάρτη του χρόνου.
Παρεμπιπτόντως, έχω χάσει τελείως το στυλ μου, Δάσκαλε. Φτιάξε μου ένα στυλ, ένα οποιοδήποτε στυλ.
Δεν σου γυρεύω την ευτυχία, αυτό είναι απλό, σιγά το θέμα: αυτό που χρειάζομαι είναι να ανακαλύψω το πέρασμα που ενώνει την ευτυχία με τη δυστυχία, Δάσκαλε.
Ναι, το ξέρω ότι όλα αυτά που σου ζητάω, Δάσκαλε, είναι εύκολα, θα μπορούσα να τα κάνω και μόνος μου, όμως… Μερικές φορές, είναι τρομερά δύσκολο να είναι εύκολο κάτι.
Έλα Δάσκαλε, να χορέψουμε το χορό της φωτιάς.
Και ευχήσου μας «Φελίς Ναβιδάδ».
Δώσε την ευχή σου στις κόρες και τους γιους του κόσμου.
Καλά Χριστούγεννα.


Φωτογραφία : Χαλκίδα