Τα χρώματα

Τα χρώματα, Χρήστος Αμανατίδης

Σκυμμένοι στην ακροθαλασσιά
Μαζεύουμε βότσαλα
Πολύχρωμα. 
Και γκρίζα και λευκά.

Αρέσει το λευκό, των νέων. 
Η πρόκληση να το κρατήσουνε 
Για πάντα καθαρό.

Μα έτσι είναι οι νέοι,
Ματαιόδοξοι.
Της νιότης τα ιδανικά τα καταστρέφουνε
Με πράξεις ευτελείς
Και με συμβιβασμούς.

Κι' αδυνατούν
Εκείνο το λευκό,
Να το κρατήσουν ισοβίως.

Γι' αυτό κι εγώ το γκρίζο προτιμώ,
Που είναι λευκό φθαρμένο. 
Το γκρίζο μου αρέσει, 
Δεν με φοβίζει όπως το λευκό.

Όσο για τα πολύχρωμα
Όσο μπορώ τα αποφεύγω.
Καλά είναι δε λέω. 
Μα όταν ξεθωριάζουνε μου προκαλούνε θλίψη. 
Και δεν μπορώ να ζω με την ανάμνηση 
Τόσων πολλών χρωμάτων.