ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΚΑΛΩΔΙΟ,
Θωμάς Μυλωνάς
Έρχονται, λοιπόν, στο σχολείο οι γονείς να ρωτήσουν για τα παιδιά τους. Ξεπροβάλλουν δειλά δειλά το κεφάλι στο γραφείο των καθηγητών.
Τους βάζεις να κάτσουν. Τους φιλεύεις γλυκό του κουταλιού νεραντζάκι.
Τους κάνεις λίγο μασάζ στην πλάτη.
Καλού κακού, τους μετράς και την πίεση.
Οι γονείς των παιδιών -τους βλέπεις- είναι μπαρουτοκαπνισμένοι. Δέχονται συνεχείς λεηλασίες από βαρβαρικές ορδές, από λογαριασμούς της ΔΕΗ και το πετρέλαιο θέρμανσης, από την ανεργία και τις ειδήσεις της τηλεόρασης, από ενοχές και αμφιβολίες.
Σαν βεδουίνοι σε αμμοθύελλα ή σαν ινδοί σε ξηρασία, σαν σπουργίτια πάνω στο καλώδιο, οι γονείς των παιδιών.
Δεν έχουν την πολυτέλεια να σηκώσουν λευκή σημαία και να φωνάξουν «παραδίνομαι!», οι γονείς των παιδιών.
Πρέπει, πάση θυσία, να συνεχίσουν.
Οι γονείς των παιδιών.
Θωμάς Μυλωνάς
Έρχονται, λοιπόν, στο σχολείο οι γονείς να ρωτήσουν για τα παιδιά τους. Ξεπροβάλλουν δειλά δειλά το κεφάλι στο γραφείο των καθηγητών.
Τους βάζεις να κάτσουν. Τους φιλεύεις γλυκό του κουταλιού νεραντζάκι.
Τους κάνεις λίγο μασάζ στην πλάτη.
Καλού κακού, τους μετράς και την πίεση.
Οι γονείς των παιδιών -τους βλέπεις- είναι μπαρουτοκαπνισμένοι. Δέχονται συνεχείς λεηλασίες από βαρβαρικές ορδές, από λογαριασμούς της ΔΕΗ και το πετρέλαιο θέρμανσης, από την ανεργία και τις ειδήσεις της τηλεόρασης, από ενοχές και αμφιβολίες.
Σαν βεδουίνοι σε αμμοθύελλα ή σαν ινδοί σε ξηρασία, σαν σπουργίτια πάνω στο καλώδιο, οι γονείς των παιδιών.
Δεν έχουν την πολυτέλεια να σηκώσουν λευκή σημαία και να φωνάξουν «παραδίνομαι!», οι γονείς των παιδιών.
Πρέπει, πάση θυσία, να συνεχίσουν.
Οι γονείς των παιδιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου