Ο γλάρος

Ο γλάρος - Γιώργος Βουτσάς

Κατέβηκε τα σκαλοπάτια αργά,
αναπνέοντας βαθειά την ηρεμία του χώρου
και κάθησε δίπλα στο ανοιχτό παράθυρο
με θέα τον ωκεανό.

Μόνος λοιπόν, ελεύθερος!
Μπορούσε επιτέλους να μιλήσει διεξοδικά
με τον εαυτό του για μια φορά.
Τον ξεμονάχιασε τον φυγάδα
που του γλυστρούσε σαν χέλι.

Το τοπίο τον βοηθούσε να συγκεντρωθεί
και να σκεφτεί ήρεμα,
να υποβάλλει τις ερωτήσεις
και να έχει επιτέλους
κάποιες απάντηση με συνειρμό.

Μετά το βουιτό της πόλης,
την καθημερινότητα της επιβίωσης,
αυτό που απολάμβανε σήμερα
ήταν κάτι απρόμενο,ένα δώρο,
το όφειλε στον εαυτό του.

Ο γλάρος βούτηξε αστραπιαία στο νερό,
αναδύθηκε με την λεία στο ράμφος του
και προσγειώθηκε στην παραλία
ανάμεσα στα φύκια και στο αφροκύμα.

Θαύμαζε πάντα το πέταγμα του γλάρου!
Το παρομοίαζε με την ελευθερία...