Στην οδό Σπύρου Κοτοπούλη των παιδικών μου χρόνων - κατά μήκος της - ήταν τα γραφεία κηδειών της Χαλκίδας.
Ο δρόμος στενός, καμπυλωτός, τα σπίτια το ένα δίπλα στο άλλο δίχως ανάσα, το φως ακόμα και σήμερα λιγοστό.
Τότε ο δρόμος - το σούρουπο - φωτιζόταν μόνο απ' τα μαγαζιά και όταν ανηφόριζες για να μην αντικρίζεις αριστερά δεξιά τα φερετράδικα ύψωνες ψηλά το κεφάλι και κοίταζες την Σελήνη ονειροβατώντας.
Γι' αυτό πολλές φορές - λέω - ο δρόμος αυτός έχει δύο διαφορετικές εκδοχές, τη ρομαντική που σαν τον ανηφορίζεις οδηγεί στην Σελήνη και τη ρεαλιστική που σαν θελήσεις να τον κατηφορίσεις απόγευμα ή βράδυ δε θα έχεις συντροφιά το φεγγάρι.
***
Σπύρος Κοτοπούλης, έφεδρος ανθυπολοχαγός πεζικού γεννήθηκε στην Χαλκίδα και σκοτώθηκε στην μάχη της Δοϊράνης την 23ην Ιουνίου το 1913. Σπούδασε στη Νομική και εργάστηκε ως υπογραμματέας στην εισαγγελία.
***
Σπύρος Κοτοπούλης, έφεδρος ανθυπολοχαγός πεζικού γεννήθηκε στην Χαλκίδα και σκοτώθηκε στην μάχη της Δοϊράνης την 23ην Ιουνίου το 1913. Σπούδασε στη Νομική και εργάστηκε ως υπογραμματέας στην εισαγγελία.
***
Η οδός Σπύρου Κοτοπούλη έχει διατηρήσει μέχρι τις ημέρες μας τη φυσιογνωμία της. Από τον προηγούμενο αιώνα υπάρχουν παραδοσιακά μαγαζιά χαλκουργών - γανωματήδων, γραφεία κηδειών, κηροπλαστεία, εκκλησιαστικά είδη και μαγαζιά βιοπαλεστών.
***
Φωτογραφία : Μπαϊρακλί Τζαμί στην πλατεία αγοράς της Χαλκίδας από όπου πηγάζει η οδός Κοτοπούλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου