Η μοναξιά τ' απείρου με συντρίβει,
η μοναξιά της ιδέας – ότι θα φύγω μόνος –
δίχως να πάρω μια στιγμή ελάχιστη μαζί μου.
Μια στιγμή απ' όσα έζησα, απ’ όσα ζήσαμε...
τους ήλιους, τα γαλάζια πρωινά και τις θάλασσες.
Το σύμπαν κοιτάζω, τους μακρινούς αστέρες,
το φως π' αντανακλούν τα μάτια των ανθρώπων
όταν η νύχτα βρυχάται
σφάξε ένα όνειρο ν' ακούσεις την αγάπη.
Σ. Λάμπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου