KYMH

 Κύμη

Σκληρό το τοπίο, τα βουνά ψηλά, οι ελιές, τα δέντρα, οι φυλλωσιές των θάμνων, η ιδεατή ρίγανις, η γαλακτώδης μυρωδιά του σύκου στις Κώμες των ονείρων, στις Κύμες που κάποτε απόλαυσες σ' έναν ύπνο ντάλα - καλοκαίρι με τον άξονα του ήλιου μέσα στην ψυχή σου, με το δριμύ του Δεκαπενταύγουστου να εξαντλεί νεκρώσιμα την καμπάνα.

Αχνό το μελτέμι με την υδάτινη απόχρωση της θάλασσας, με την αλμύρα, ύπνος, τζιτζίκια, απεραντοσύνη, βαθύ ομηρικό γαλάζιο που αν δεν ορθώσεις ένα κεράκι – το ελάχιστο με σεβασμό – για να προσφέρεις ταπεινά σ’ ένα νεκρό θεό το φως, δε δύναται η Παναγία να σ’ αγαπήσει κ’ αν δε σ’ αγαπήσει Μάνα δε σ’ αγαπάει ο κόσμος όλος, ο ήλιος, ο ντουνιάς και τούτο τοπίο είναι από μόνο του σκληρό.

Σ. Λάμπρου