Τέλος Εποχής, Βαγγέλης Γουγουλάκης

Με τον Βαγγέλη με συνδέει φιλία πολλών χρόνων. Έντονη εφηβεία, 

η αγάπη μας για το Ροκ και τους Doors και πολλά ξενύχτια - μη αλκοολούχα - στην Χαλκίδα.  Τα πέντε τραγούδια τα έγραψε αλητεύοντας τα χρόνια που σπούδαζε στην Βουλγαρία το 2002. 

Τέλος Εποχής 

(1)

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ

Βλέπω τη ζωή μου να περνά σε σκηνές

Βλέπω τον χρόνο να προσπερνά τις μικρές στιγμές

Εμείς οι άνθρωποι φτιάχνουμε κόσμο πληκτικό

Δεν κάνουμε το όνειρο πραγματικό

Η φλόγα μας σβήνει στο λεπτό

Τα όνειρα χάνονται σε ορίζοντα μακρινό

Βλέπουμε το μέλλον μας σε μορφή εχθρού

Του καλύτερου μας φίλου του δικού μας εαυτού

Βλέπουμε την πραγματικότητα απειλητική

Βλέπουμε το κόσμο να αγκαλιάζει τη σιωπή

Είμαστε μόνοι και Βαδίζουμε αργά

Το τέλος πλησιάζει βασανιστικά

Γι΄ ’αυτό ας βάλουμε στον κόσμο χρώμα και ζωή

Να δούμε την άλλη όψη του νομίσματος να δούμε αν είναι η σωστή

Και εγώ σας λέω με τα στιχάκια μου τα απλά

Και σας προμηνύω τα έσχατα κοντά

Και αν δεν αλλάξουμε του κέρματος την πλευρά

Θα ’ρθουν μέρες δύσκολες που δεν είδαμε ξανά

Και αυτά δεν είναι λόγια κάποιου προφήτη με χάρισμα θεού

Είναι λόγια ενός ανθρώπου ,ανθρώπου λογικού

Που βλέπει γύρω του τον κόσμο να καταρρέει στο λεπτό

Και αυτό δεν θέλει μόρφωση, αλλά ανοιχτό μυαλό.

(2)

ΤΟ ΤΕΛΟΣ

  

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΞΕ ΚΑΝΕΙΣ

ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ

ΝΑ ΤΑ ΑΡΧΙΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

ΔΡΟΜΟΣ ΑΔΙΑΒΑΤΟΣ

ΑΔΙΑΒΑΤΗ ΑΡΧΗ

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΔΥΣΚΟΛΗ

ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΜΕΝΕΙ

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΣΩΘΩ

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΖΩΗ ΛΙΓΟ ΝΑ ΑΝΑΣΤΗΘΩ

ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗ ΝΑ ΠΑΡΗΓΟΡΗΘΩ

ΑΧ ΚΑΛΕ ΘΕΕ

ΘΕΕ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΘΕΕ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΜΟΥ

ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ ΠΑΡΑΚΜΗΣ

ΤΩΡΑ ΗΡΘΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Η ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ

ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΕ ΚΑΝΕΙΣ

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΟΥ

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ

ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ

(3)

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΣΤΗ ΚΟΡΦΗ

ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗ ΣΙΩΠΗ

ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΤΡΑΚΥΛΑ

ΜΕΣΑ ΣΕ ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ

ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΣ

ΚΑΝΕ ΑΓΑΠΗ ΤΙ ΤΑ ΘΕΣ

ΚΑΝΕ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΦΤΙΑΧΤΩ

ΝΑ ΔΩ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΕΙΡΗΝΙΚΟ

ΔΙΧΩΣ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ

ΘΑΝΑΤΟ ΟΔΥΝΗΡΟ ,ΚΡΑΥΓΕΣ

ΓΕΜΑΤΟΣ ΜΙΣΟΣ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ,

ΠΙΣΩ ΣΥΜΦΕΡΩΝ ΠΑΡΑΚΜΗ

ΔΙΧΩΣ ΟΝΕΙΡΟ, ΕΛΠΙΔΑ ΑΛΛΑΓΗΣ

ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ

ΚΟΣΜΟΣ ΝΕΚΡΟΣ ΑΠΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΩΣ

ΚΟΣΜΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

ΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΩΡΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΛΟΚΗΣ

ΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΦΙΑΛΤΗ ΣΕ ΚΟΣΜΟ ΠΛΗΚΤΙΚΟ

ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ

Η ΛΟΓΙΚΗ, ΜΑΣ ΕΓΚΛΩΒΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΝΑ ΦΕΥΓΟΥΜΕ ΣΕ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΓΙΚΟ

ΕΚΕΙ ΠΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

ΟΜΩΣ ΜΕ ΕΙΡΗΝΙΚΟ ΣΚΟΠΟ

ΜΕ ΝΙΡΒΑΝΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ ΖΩΗ

ΦΤΙΑΧΝΩ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ ΕΞ ’ΑΡΧΗΣ

ΚΑΙ ΦΕΥΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΟΥΤΙΝΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

 (4)

ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩ

ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΣΟΥ ΤΑ ΘΕΑΤΡΙΚΑ

ΕΠΕΣΑ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ, ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΣΟΥ

ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

ΣΕ ΕΙΔΑ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΘΡΑΝΙΟ

ΚΑΘΟΣΟΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΙΩΠΗΛΗ

ΑΝΟΙΞΕΣ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ,ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ

ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

ΕΝΑΣ ΕΡΩΤΑΣ ΔΥΝΑΤΟΣ

ΠΕΡΑΣΑΝ ΜΗΝΕΣ ΠΕΡΑΣΑΝ ΧΡΟΝΙΑ

ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙΡΟΣ

ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΘΗΝΑ ,ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

ΜΟΥ ΕΙΠΕΣ ΚΑΠΟΙΟ ΒΡΑΔΥ ΣΚΥΘΡΩΠΗ

ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΜΕ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΛΕΞΕΣ ΕΣΥ

ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ

ΛΗΣΜΟΝΩ ΤΙΣ ΜΑΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ,ΧΑΡΑΓΜΕΝΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ

ΣΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΤΙΣ ΠΤΥΧΕΣ

Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΠΑΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ

ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΣΕ ΔΩ

ΧΑΜΗΛΩΝΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

ΕΜΜΟΝΗ ΙΔΕΑ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΑΚΟΥΩ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ

ΣΑΝ ΣΕΙΡΗΝΑ ΜΟΥ ΠΑΡΑΣΥΡΕΙΣ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

Η ΦΩΝΗ ΣΟΥ ΤΟ ΓΛΥΚΟ ΦΙΛΙ ΣΟΥ

ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ ΤΟ ΜΕΘΥΣΤΙΚΟ

ΧΑΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ

Η ΤΡΕΛΗ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΟΥ ΜΑΓΕΥΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ

ΑΝΕΜΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΣΟΥ ΜΕ ΤΥΦΛΩΝΕΙ Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΣΟΥ

ΚΑΙ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΩ

(5)

ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ

ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ

ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΓΚΡΕΜΟΥ

ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥ

ΚΑΙ ΑΝ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ, ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΧΤΕΣ

ΚΑΙ ΖΟΥΝΕ ΣΑΝ ΜΑΥΡΕΣ ΣΚΙΕΣ

ΜΕΣ ΣΤΟ ΠΛΗΘΟΣ ΜΕ ΜΑΣΚΕΣ ΠΕΡΠΑΤΟΥΝ

ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ

ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΦΟΡΟΥΝ

ΔΕΝ ΚΟΙΤΟΥΝ ,ΔΕΝ ΓΕΛΟΥΝ

ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΡΟΥΝ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΕΧΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΣΠΑΣΜΕΝΕΣ ΚΑΡΔΙΕΣ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΓΕΛΟΥΝ

ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΘΟΥΝ

ΚΑΙ ΞΑΝ’ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΖΟΥΝ

Βιογραφικό : 

Ο Βαγγέλης Γουγουλάκης γεννήθηκε στην Χαλκίδα το 1980.
Σπούδασε λογοθεραπεία και ασκεί το επάγγελμα του λογοθεραπευτή.