Καίτη
Δρόσου (1924 - 3 Φεβρουαρίου 2016) Ελληνίδα δημοσιογράφος, μεταφράστρια και
ποιήτρια.
Γεννήθηκε
το 1922 στη Μικρά Ασία και ήταν κόρη του Άγγελου Δρόσου, δημοσιογράφου και
μέλους της Ενώσεως. Τη δημοσιογραφική της σταδιοδρομία ξεκίνησε το 1948 στην εφημερίδα
«Ημερησία» όπου ασχολήθηκε ως εσωτερική συντάκτης αλλά και ως ρεπόρτερ. Παράλληλα
με την «Ημερησία», στην οποία εργάστηκε για πολλά χρόνια, συνεργάστηκε με τις
εφημερίδες «Αθηναϊκή», «Ημέρα» και «Αθηναϊκό Φως».
Συνδέθηκε
από πολύ μικρή ηλικία με στενή φιλία με τον ποιητή Γιάννη Ρίτσο και παντρεύτηκε τον ηθοποιό Φάνη Καμπάνη με τον οποίο απέκτησε ένα γιο. Το
1959 παντρεύεται τον Άρη Αλεξάνδρου και πορεύονται μαζί μέχρι το τέλος της ζωή
του. Το 1967, αμέσως μετά την κήρυξη της
Δικτατορίας, αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι μαζί με το σύζυγό της. Στο
Παρίσι, ο Αλεξάνδρου από το 1966 έως το 1972, θα συγγράψει το κατά πολλούς
κορυφαίο ελληνικό μυθιστόρημα του 20ου αιώνα «Το κιβώτιο», το οποίο θα της
αφιερώσει. Στις 3 Φεβρουαρίου 2016, σε ηλικία 92 ετών, φεύγει από τη ζωή στο
Παρίσι όπου ζούσε μόνιμα από την εποχή της δικτατορίας.
Βιογραφικά
στοιχεία της Καίτης Δρόσου και του Άρη Αλεξάνδρου περιλαμβάνονται στις
εκδόσεις: Κατερίνα Καμπάνη, "Ο παππούς μου, Άρης Αλεξάνδρου"
(λεύκωμα, εκδ. Ύψιλον, 2006), και "Γιάννης Ρίτσος, Τροχιές σε διασταύρωση:
Επιστολικά δελτάρια και γράμματα στην Καίτη Δρόσου και τον Άρη Αλεξάνδρου"
(επιμ. Λίζυ Τσιριμώκου, Άγρα 2008), που προέκυψε από υλικό του αρχείου της.
Εργογραφία
Ποιητικές
Συλλογές
1.
"Ποιήματα" (εκδ. Λογοτεχνική Γωνιά, 1950)
2.
"Φύλλα φωτιάς" (Τυπογραφείο Μπόλαρη, 1959)
3.
"Οι τοίχοι τέσσερις" (εκδ. Κείμενα, 1985)
Δοκίμια
1.
"Ιωσήφ Μπρόντσκι: Ο ποιητής και η Κα-Γκε-Μπε" (Ύψιλον, 1988)
2.
"Ο αποστάτης Μαγιακόβσκη και η
Οκτωβριανή Επανάσταση" (Ύψιλον, 1990)
3.
"Αναμνήσεις από το σπίτι των πεθαμένων κατά Κλωντ Σιμόν: Ανάγνωση του
βιβλίου του Κλωντ Σιμόν (ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ)
4.
"Η πρόσκληση" από την Καίτη Δρόσου" (Γκοβόστης),
Μεταφράσεις
1.
Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι
2.
Άρης Αλεξάνδρου, "Διάλεξα" (εκδ. Κείμενα, 1984).
Καίτη Δρόσου - Άρης Αλεξάνδρου
Ανοιξιάτικες
ώρες
«Είναι μια χώρα με μανταρινιές,
Εκεί στην άκρη του χεριού σου,
Εκεί που τελειώνει ο καημός μας
Κι αρχίζει ο ουρανός.
Είπες:
Χρειάζεται να φυσήξει ένας άνεμος,
Να σκουπίσει τα σπίτια και τα δέντρα,
Να σκουπίσει τα χρόνια μας,
Για ν’ ανάψεις μ’ ένα πράσινο φύλλο
Την πίπα σου.
Εμείς δεν ξέραμε τίποτ’ άλλο απ’ τις μυγδαλιές
Που φύτεψε ο παππούς στο περιβόλι.
Όμως τώρα τον ξέρουμε
Τον άνεμο που σκουπίζει τα χρόνια μας
Και το πράσινο φύλλο
Που ανάβεις την πίπα σου
- Τώρα που φτάνουνε τα χέρια μας
ως τα δικά σου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου