Για το θαλασσινό αηδόνι

Ν.Δ. Τριανταφυλλόπουλος

Για το θαλασσινό αηδόνι (haiku)

α'

Σκοινί σου ρίχνω
να με δέσεις στην πρύμη
Παπαδιαμάντη

β'

Δόλιο τρυγόνι
κλωνάρι να πλαγιάσω
δε βρίσκω μάνα.

γ'

Θάλασσαν άμμο
φύκια - μαζί κι εμένα
σφαλνά το δίχτυ.

δ'

Λάκκο το λάκκο: 
Chè la diritta via 
era smarrita.

ε'

Δίχως κιθάρα·
σωπαίνοντας κωμάζει
πικρό τ' αγόρι.

στ'

Η σάρκα κρίνο
σε θάλασσα φεγγάρι
- άσωστος πόνος.

ζ'

Όνειρο στο κύμα

Συ τον γκρεμό σου
κι αυτή το μονοπάτι
- σωστά τραβάτε.

η'

«Μαθιέ μου π'λάκι μ' 
θα σ' έπαιρνα ...» - λεπίδι
σε σφάζει ο λόγος.

θ'

Καιρούς εκεί στην 
αιώρα της αβύσσου: 
Να το προικιό σου!

ι'

Μισός στην άμμο
για τη σκληρήν αγάπη
μισός στο κύμα.

ια'

Σβήνει και πάει
η κόρη στο σκοτάδι
ατμίδα δρόσου.

ιβ'

Νοσταλγός

Στην αμφιλύκη 
ρέμβη τα παλαμάρια
λύνει του ονείρου

ιγ'

Γλυκασμού δρόσο
τ' αργυρόηχο γέλιο
βουβός ρουφάει.

ιδ'

Άνθος του γιαλού

Η κόρη φλόγα
και χορεύει στο κύμα
η προσευχή της.

ιδ'

Το καμίνι

Την κόρη φέρνει
στην αγκαλιά του ναύτη
σκάλα μετάξι

ιστ'

Το αστεράκι

Βλαστός μυρσίνης 
τ' ανάστημα της Πούλιας
γλυκά μαρμαίρει.

ιζ'

Ενιαύσιον θύμα

«Δίπλα φεγγάρι»·
η θάλασσα και φέτος
τροχίζει δόντια.

ιη'

Αχ Ακριβούλα 
στου φεγγαριού τη χάση
που ταξιδεύεις;

ιθ'

Αχειροποίητο
της Λούκαινας η εγγόνα 
στοιχειώνει ποίημα.

κστ'

Τραχύν αιπόλον 
στα φτερά της σηκώνει
αύρα πραεία.

κζ'

Αχ η Ακριβούλα
του φληβά συντυχαίνει
Ζήσιμε φίλε.

κη'

Λόγια του Ανέμου
λορνιόν και πριγκιπέσσες - 
«Δωσ' μου ένα σπίρτο».

κθ'

Νεκρός ταξιδιώτης

Ν' αράξω Θέ μου
το κουφάρι μου δώσε
στη μάνα Σκιάθο.

λ'

(Κι η Σκιάθο; Fuit...
Αστοί κι επαναστάτες
τη διαγουμίσαν.)

λα'

«Την αψαμένην...»
Μοσχοβολάς γαλήνη, 
καλά θα πλέψεις.

λβ'

Λαμπριάτικος
μινυρίζει τ' αηδόνι
και πρώτος ψάλτης.