Μεγάλη Παρασκευή

Σ. Λάμπρου 

Μεγάλη Παρασκευή

«Ω γλυκύ μου έαρ» το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής με τα κεριά και τις λαμπάδες οι χριστιανοί πενθούν τα χρόνια που έφυγαν.

Τα ανέμελα χρόνια - γεμάτα μέρες ηλιόλουστες, φιλιά και όμορφα χαμόγελα που μοσχοβολούν τον αγέρα σαν μυστήριο, ως φως που επιστρέφει την αυγή και αρωματίζει το σκοτάδι. 
Κοινωνούν οι άνθρωποι για τα λουλούδια και τ' άστρα που κράτησαν στα χέρια και ο δρόμος προς την αγάπη είναι του καραβιού η θάλασσα - τ' άσπρα πανιά π' αγκάλιασαν τον Ορίζοντα και ολόσωμα τον άνεμο έκλεισαν μέσα τους με μια βαθιά επιθυμία : " Μη και μείνουμε μόνοι".

Τη θύμηση ήπιαμε και με τα διψασμένα μας χείλη διψάσαμε για φωνή και με το πρόσωπο αγγέλου προχωρήσαμε στο μεγαλείο αυτής της μέρας που τόσο τη χάραξε ο θάνατος και άστρα δεν ανθίζει και δε βλασταίνει όνειρα - μονάχα απ' το τέλος κοιτά τον δρόμο της αγάπης.