Χαραυγή

Χαραυγή - Rupert Brooke

απόδοση στα ελληνικά Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

(στο τραίνο, ανάμεσα Μπολόνια και Μιλάνο, δεύτερη θέση)

Απέναντί μου δυο Γερμανοί με ροχαλητά ιδροκοπάνε.
Μέσα σε ναυτία πηχτή εμείς τραμπαλιζόμαστε μ’ αγκομαχητά.
Λες κι είμαστε εδώ από πάντα ˙ κι ωστόσο λίγο θα ΄ναι.
Δυο ώρες δείχνει ένα ρολόι θαμπά, δυο αιώνες, μα όχι αρκετά.
Τα παράθυρα είναι σφραγισμένα, και λιγδιασμένα βρωμάνε
στης νύχτας τη δυσωδία. Κι έχουμε ακόμα δυο ώρες μπροστά.
Δυο ώρες ως την αυγή και το Μιλάνο ˙ δυο ώρες δεν περνάνε.
Αντίκρυ μου δυο Γερμανοί ιδροκοπάνε με ροχαλητά…


Ο ένας τους ξυπνά, και φτύνει, και κοιμάται ξανά.
Το σκοτάδι ανατριχιά. Χλωμό ένα φως τη βροχή διαπερνά
τα πρόσωπά μας χτυπά, τα αποστεωμένα κι ωχρά. Κάπου αλλού
μια καινούργια μέρα ξεπηδά ˙ και μέσα, ο σάπιος αέρας παντού
πιο παγερός, πιο νοτερός, πιο σαπισμένος γίνεται μετά…
Αντίκρυ μου δυο Γερμανοί ιδροκοπάνε με ροχαλητά.

1914-15

Dawn, Rupert Brooke

(From the train between Bologna and Milan, second class)


Opposite me two Germans snore and sweat.
Through sullen swirling gloom we jolt and roar.
We have been here for ever: even yet
A dim watch tells two hours, two aeons, more.
The windows are tight-shut and slimy-wet
With a night's foetor. There are two hours more;
Two hours to dawn and Milan; two hours yet.
Opposite me two Germans sweat and snore. . . .


One of them wakes, and spits, and sleeps again.
The darkness shivers. A wan light through the rain
Strikes on our faces, drawn and white. Somewhere
A new day sprawls; and, inside, the foul air
Is chill, and damp, and fouler than before. . . .
Opposite me two Germans sweat and snore.

1914-15