Κίμωλος

Όλο το μεσημέρι οδηγούσε σ' ένα εκκλησάκι λευκό σαν περιστέρι·
Με πόρτα ανοικτή,
για να μπεις με το φως στη σκιά,
για να νιώσεις τον δρόμο στην ανηφοριά - ολόκληρο το καλοκαίρι μέσα στη δροσιά.
Ένα κεράκι άναψα και κοίταξα προς τα πάνω,
Τα βήματα του σύμπαντος άκουσα μέσα στο νερό να ηχούν το βότσαλο του Ήλιου.
Παφλασμός στ' απέραντο η γαλήνη·
όταν τη συλλαβίζει ο άνεμος
σε λυτρώνει...

στον Γιώργο Βουτσά