Συνοικία Αγίου Δημητρίου
(Η βροχή τ’ Οκτώβρη)
Όταν η πόλις ξυπνάει
και τα όνειρα χάνονται στο φως του πρωινού,
η μυρωδιά του ζεστού καφέ σημαίνει αγάπη.
Η βροχή που ηχεί στην ερημιά των δρόμων
λούζει τα μελαχρινά μαλλιά σου· τα
δάκρυα τρυπούν τον ουρανό
και οι καμπάνες σπιθίζουν τη θλίψη των αγγέλων.
Ο έρωτας στα καλντερίμια αγάπη μου
ευωδιάζει μ’ άστρα τον χρόνο,
κάτω απ’ το υπόστεγο τα σαρκώδη άνθη σου
μυρίζουν φως.
Ο Χρόνος ανοίγει τα φτερά μας,
μια λάμψη ονείρου θα μας αναστήσει
και θα πλημμυρίσουν
οι ουρανοί ρόδα θερινά και χελιδόνια – δάκρυ
απ’ το μέλλον φέρει η κάθε βροχή.
στη Βενετσιάνα που μεγαλώνει
(Η βροχή τ’ Οκτώβρη)
Όταν η πόλις ξυπνάει
και τα όνειρα χάνονται στο φως του πρωινού,
η μυρωδιά του ζεστού καφέ σημαίνει αγάπη.
Η βροχή που ηχεί στην ερημιά των δρόμων
λούζει τα μελαχρινά μαλλιά σου· τα
δάκρυα τρυπούν τον ουρανό
και οι καμπάνες σπιθίζουν τη θλίψη των αγγέλων.
Ο έρωτας στα καλντερίμια αγάπη μου
ευωδιάζει μ’ άστρα τον χρόνο,
κάτω απ’ το υπόστεγο τα σαρκώδη άνθη σου
μυρίζουν φως.
Ο Χρόνος ανοίγει τα φτερά μας,
μια λάμψη ονείρου θα μας αναστήσει
και θα πλημμυρίσουν
οι ουρανοί ρόδα θερινά και χελιδόνια – δάκρυ
απ’ το μέλλον φέρει η κάθε βροχή.
στη Βενετσιάνα που μεγαλώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου