Χάρτινα Καραβάκια

Χάρτινα Καραβάκια, Γιώργος Βουτσάς


Τα Φθινοπωρινά Κυριακάτικα
απομεσήμερα
συνηθίζαμε να πηγαίνουμε
ένα περίπατο με τον πατέρα.

Του έδινα με εμπιστοσύνη
το χεράκι μου
και άφηνα να με οδηγεί.

Πολύ όμορφο και συνάμα άγριο
τότε
το τοπίο στις  "Ροδιές".

Σχηματισμοί βράχων μέσα στη θάλασσα
και στην παραλία,

πολλές μικρές ζεστές λιμνούλες.

Ο φίλος ήλιος αντανακλούσε
στις επιφάνειες
και το δροσερό αγέρι
θύμιζε τη λυτρωτική αγάπη
της φύσης!

Εκεί παίζαμε και κάναμε μπάνιο,
μικρά παιδιά, με ασφάλεια
και γλιτώναμε με εκείνο το
" μην πάτε στα βαθιά θα πνιγείτε! "

Τσαλαβουτούσαμε σαν μικρά καβουράκια!

Μα τώρα το καλοκαίρι πέρασε
και με τον πατέρα κάναμε άλλα πράγματα.

Φτιάχναμε μικρά χάρτινα καραβάκια
τα ρίχναμε στο νερό
και χαρούμενοι
τα βλέπαμε να απομακρύνονται...

Κάποια στιγμή
τα χάναμε από τα μάτια μας.

Άλλα γιατί άντεχαν και συνέχιζαν το ταξίδι
και άλλα γιατί διαλύονταν στο νερό...

Ακριβώς όπως και οι ζωές μας...

Στην μνήμη του πατέρα μου Μάρκου.

Απ' την Ποιητική Συλλογή :
Χάρτινα Καραβάκια, 2018