ΜΕΤΑΠΛΑΣΕΙΣ

ΜΕΤΑΠΛΑΣΕΙΣ - Ελένη Βαρθάλη

Φαίνεται συνηθίσαμε στ'  άστερο καθρέφτισμα των άλλων
αντιγράφοντας την ακινησία των αγαλμάτων
τη βολεμένη κατ' ανάγκην σε θολερό ορίζοντα.

Όλα αρχίζουν μέσα στην αποθέωση της ξοδεμένης θύμησης
καθώς αναμερίζεις το στέρφο χρόνο της παραίτησης
κι η επαφή αποδεικνύεται ελκυστικότερη των προγνώσεων.

Δεν γνωρίζω βεβαιότητα άλλη από εκείνη
που τροφοδοτεί την πρόνοια της αλήθειας.

Άγγελοι υγροί ασκητεύουν στη κόχη του ματιού μου
ανάστροφα πετούν στο λασπωμένο σούρουπο.

Το μάκρος της βροχής λειαίνει αργά το μάρμαρο
τη πέτρινη σιγή που έστησε μπροστά σου
ο ανυπότακτος του μηδενός τεχνίτης.

Δεν είσαι άγαλμα εσύ, δεν είσαι...

Το αρχαίο σου πρόσωπο ξεσκέπασες
ταχυδρομώντας το στη μοίρα του Αλωνάρη.
                                                                                       
Ζεύεται χειμώνες πολλούς ο άνθρωπος
για να ξυπνήσει ο πηλός και ν' αφρατέψει ο κόσμος.