Αριστείδης Λάμπρου, Δύο Ποιήματα

Η ΚΟΛΟΝΙΑ ΜΥΡΤΩ

Ντύθηκα, παρφουμαρίστηκα.

Έβαλα το κοντοβράκι μου και την σκελέα.

Άρωμα ΜΥΡΤΩ. Από γωνία Πατησίων και Πανεπιστημίου.

Απόχρωση αρώματος λεμονάκι μυρουδάτο.

Πανταλόνι, φίνο από τον μόδιστρο τον μάγκα, τον υιό του περιβολάρη.

Ναι ναι, αμί ίντα νόμιζες. Αυτούνο το χαμένο πρόκοψε...

Μπουκάρω που λέτε στο αεριοθώμενο και με πάγει βουρ στο Παρίσι...

Περάστε κύριε Μπακαλόγατε. Πως είστε....

Πως είναι η συμβία σας.

Τι βρωμάει, τι βρωμάει....

Καλά παιδιά πως πάν τα πράγματα εδώ?

Ε να στριμόκωλα. Πτώχυνε ο δείνας, ο τάδε...

(ένεκα διακριτικότητας δεν λέγω ονόματα)

Εσείς εκεί?

Εμείς να σας πω.... Άνοιξε ο υιός του Κυρ. Κωσταντή....

Ένα χασαπιό.... Ουιιιιιι

Τίποτα σοβαρόν..... (τονίζωσιν το ν)

Ο ξάδελφος μου, ο Νικολός.... Άνοιξε φάμπρικα...

ΣΟΥΣΟΥΡΟ.... Φάμπρικα???

Αμί..... Τι μας έχετε εμάς.... Ότι μας δίνετε δεν πάει χαμένο...

Και τι παράγετε?

Αρχίδια καπαμά...

ΠΕΤΑΞΤΕ ΤΟΝ ΤΟΝ ΆΘΛΙΟ...

Μα αυτό το άρωμα λεμονιού.... Από που στο διάβολο έρχεται...

ΦΡΙΚΩΔΗ ΝΕΑ....

Κηρύχθηκε, υπό των στασιαστών, η μεγάλη ημέρα της γνώσεως.

Εδόθη, το μήνυμα να συναχθώσιν άπαντες εις το μεγάλο χωριό, την τάδε ημέρα.

Σήματα και σημάδια, δεν υπήρχαν εξαγγελμένα.

Μονάχα ένα σύνθημα. ΠΙΣΤΗ. Μονάχα ένα σημάδι, αγνή καρδιά.

Και τω όντι. Εκίνησον εκ της επικρατείας, άπαντες οι συνωμότες.

Άλλος επιβιβασθείς εις νταλίκα. Έτερος εις απορριμματοφόρο όχημα.

Ηκούσθη, ότι εις .... αλαφροΐσκιωτος, στριμώχτηκε εις μιαν ψαροκασέλα.

Οπισθίως εννοείτε κεκρυμένος.

Άλλος είχε στον νου του, πως θα γκρεμίσει τον μιαρόν ηγέτη.

Τον αποκαλούμενον ΠΡΟΔΟΤΗ... Άλλος για να γκρεμίσει το τείχος που περιέβαλε, τον ηγέτη.

Έτερος για να προκάμει το μεγάλο κακό. Να αναγγείλει ότι έρχονται βοήθειες εκ του εξωτερικού.

Πλην, όμως οι εξουσιαστές έλαβον τα μέτρα τους.

Μια φήμη πλανήθηκε στην πολίχνη.

Ότι, την ημέρα και ώρα την τοιαύτη, μέγα οσμή θα την καλύψη. Βρώμα απαισία.

Μυίγες τεραστίων διαστάσεων θα κυριεύσουν άπαντες τις οικίες.

Ερπετά, με συριστικές κραυγές, θα εισβάλλουν εις τας οικείας των οικοκυρέων.

Πόρνες και μοιχοί θα κυκλοφορούν με μάχαιρας απαισίους και αλυσοπρίονα φρικώδη.

Ο κόσμος εκλείσθη εις τα χαμόσπιτά του.

Μια απόκοσμος νεκρική σιγή εξαπλώνονταν εις την πολίχνη...

Και τότε ηκούσθη ΜΕΓΑ πορδή, στην οδό Σμύρνης και Περγάμου γωνία.

Και εδιαλύθησαν άπαντες. Εκτός του κυρ. Βαγγέλη όστις έχων φάγει πιπερίτσες γιαχνί...

Ο Αριστείδης Λάμπρου γεννήθηκε στην Κύμη στις 13 Δεκεμβρίου το 1961. Δημοσιεύει χρονογραφήματα και ευθυμογραφήματα στο ίντερνετ και σε περιοδικά. Ως Αρχειομαρξιστής ασχολείται με την μνημόνευση των Ελλήνων πατέρων του αρχειομαρξισμού.