"Το υστερόγραφο που δε σου έστειλα"

"Το υστερόγραφο που δε σου έστειλα" ,
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου

Τα εγκεφαλικά κύματα
Τρέχουν πιο γρήγορα κι απ’ το φως
Κι αν είναι έτσι
Είναι το σώμα που το κάνει
Σε μια δίνη στο χρόνο
Στο αυλάκι μέσα στη κοσμική θάλασσα
Για το απώτερο νησί
Α λυπάμαι, δεν ξέρεις  πόσο λυπάμαι,
Αλλά βλέπεις,
Κυμαίνουν τα νεύρα μας άνευ σκέψης
Παφλάζει το σύμπαν εντός μας
Ότι η αγωνία της χίμαιρας
Ότι το άφρισμα του καιρού
Κύματα μας άγουν και μας φέρουν
Σε αλίπλαγκτες όχθες όπως έρως
Με τη ναυτία του χρόνου που έχει πρόσωπο
Με την αλήθεια του χρόνου που δε γνώρισα
Με τον πόνο αυτού που έστριψε στη γωνία
Εγκλωβισμένοι στο χωρόχρονο
Τίποτα απ’ όσα σου είπα δεν ήταν ψέμα
Συγχώρεσέ με Μας συγχωρώ,
Εμείς τα παιδιά της παλίρροιας
Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς,
Επιστρέφουμε για να φύγουμε
Ξανά και ξανά

από την ποιητική συλλογή
"Μεταπλάσματα", Σαιξπηρικόν 2017

Λιανή Άμμος, Χαλκίδα
Φωτογραφίες : Δημήτρης Καρβέλης