Ο δήμαρχος και το σακάκι

Ο δήμαρχος και το σακάκι

(Τα πρόσωπα στο παρακάτω κείμενο είναι φανταστικά.)

Σ.Π.Παπασηφάκη

Στα πιο παλιά τα χρόνια σε μια όμορφη πολιτεία εγίνονταν εκλογές για την ανάδειξη νέου δημάρχου. Υποψήφιοι ήταν δύο. Ο ένας ήταν δήμαρχος και την προηγούμενη τετραετία ενώ ο άλλος κατέβαινε για πρώτη φορά στην πολιτική κονίστρα κι εδοκίμαζε τις δυνάμεις του.

Η προεκλογική εκστρατεία κρατούσε καιρό και στα μαγαζιά οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι κερνούσανε τον κόσμο και υπόσχονταν τα πάντα στους ψηφοφόρους τους, χτυπώντας τους φιλικά στην πλάτη πριν εξαφανιστούν την επομένη των εκλογών μαζί με τις υποσχέσεις τους.

Οι δήμαρχοι είχαν ράψει καινούρια ρούχα κι επερνοδιάβαιναν σπίτια και μαγαζιά, υποσχόμενοι κι αυτοί με τη σειρά τους όλα εκείνα που ο αφελής ψηφοφόρος πάντα τα πιστεύει και πάντα διαψεύδεται.

Ο παλαιός δήμαρχος είχε ήδη δημιουργήσει «στρατό». Κατά την τετραετή θητεία του είχε βολέψει, είχε βαφτίσει, είχε διορίσει, είχε εξυπηρετήσει, ενώ ο νέος ήλπιζε να βολέψει, να βαφτίσει, να διορίσει, να εξυπηρετήσει…

Έφτασαν στην τελευταία πια βδομάδα και η φούρια ήταν μεγάλη. Την Πέμπτη θα μιλούσε στην πλατεία ο νέος υποψήφιος και την Παρασκευή ο παλαιός μια και ο νόμος του δίνει το δικαίωμα να πει αυτός την τελευταία λέξη. Να κατακεραυνώσει τον αντίπαλο, δίχως να έχει δημόσιο αντίλογο.

Την Παρασκευή λοιπόν ο παλαιός δήμαρχος, ανέβηκε πάνω στο βήμα, στην κεντρική πλατεία της πόλης, κι αφού είπε ότι είχε να πει, με δάκρυα στα μάτια λέει στους συμπολίτες του: «Αγαπητοί μου συμπολίτες, δεν έχω κανένα παράπονο από σας. Με τιμήσατε και με τοποθετήσατε στο ύψιστο αξίωμα της πόλης. Τα τέσσερα χρόνια που ήμουν δήμαρχος κατάφερα κι έραψα ένα ολόχρυσο σακάκι. Μου λείπει μόνο το αριστερό μανίκι. Ψηφίστε με σας παρακαλώ ξανά να ράψω και το μανίκι, γιατί αν ψηφίσετε τον άλλο, θα το αρχίσει από την αρχή το σακάκι.