Τοπίο, Ελένη | Σ. Λάμπρου

 Τοπίο, Ελένη

Δυόμιση με τρεις το μεσημέρι
διαβάζοντας έρημη τον Αύγουστο,
κορίτσι στ’ ανοικτά της θάλασσας
που στα μάτια των είκοσι χρονών
χωρούσε το πάθος τ’ ουρανού.
Γυναίκα που σε μέθυσε ο ήλιος
και όπως έγειρες ολόλαμπρη
με το σκοτάδι των μαλλιών σου
το ρέον να σκεπάσεις φως
άναψαν στα στήθη σου οι χίλιοι άνεμοι
άλλαξε ρότα ο καιρός
σαν να ήθελαν χιλιάδες βοριάδες του παραδείσου
από το στόμα σου πρόωρα ν’ ακουστούν,
απ’ τα πλεμόνια σου να φυσήξει το μελτέμι.

Της Λευτεριάς | Φιλιώ Μπαφαλούκα

Της Λευτεριάς | Φιλιώ Μπαφαλούκα

Σκάβω

Χωρίς αξίνα και τσαπί

Μπήγω τα νύχια στο χώμα

τα γόνατα μου βουλιάζουν στο χρόνο.

Αναζητώ κάθιδρη την εθνική μου περηφάνεια.

Την έχασα ένα βράδυ που μύριζε ο τόπος μούχλα.

Βγήκα στους δρόμους ξυπόλητη...

-Πού είσαι;

-Πού κρύφτηκες;

Το στήθος μου, σα σαμπρέλα τρυπημένη ,προσπαθούσε

να δώσει αίμα σε μια καρδιά

πέτσινη και μια σημαία κομμένη χιλιάδες κομμάτια

σκορπισμένη 

στους πέντε ανέμους.

Διαλυμένη,

γαντζωμενη σε καμμένα δέντρα και σιδερένιους ανεμόμυλους .

Παντού ομίχλη και οσμές αποκρουστικές.

Σε μια γωνιά του δρόμου

 δύο μάτια παιδιού γερασμένου από καιρό

και δύο πόδια κουτσά 

μιας ξεχασμένης αξιοπρέπειας....

Δύο γριές μάγισσες κήδευαν την καλοσύνη 

Ένας ερωτευμένος γίγαντας άπλωνε τα χέρια του τραγουδώντας όνειρα θερινής νυκτός...

- Πέρα εκεί στον ελαιώνα ψάξε, μου είπε, και μου χάρισε ένα γαρύφαλλο.

 Σκάβω ακόμη.

Τα χέρια μου ματώνουν, το μέτωπο στάζει ιδρώτα και αγωνία.

Πέφτω πάνω σε  πλάκες λήθης,

σε βράχους γεμάτους χρήμα κολλημένο πάνω με ακαθαρσίες...

Ξάφνου βρίσκω ένα μικρό τόσο δα μικρό κομμάτι σημαίας που έχει σφιχταγκαλιάσει ένα κόκκαλο.

" Απ' τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά..."

-Πού είσαι λευτεριά;

Τα κόκαλα των Ελλήνων κραυγάζουν μαζί μου... 

Η Φιλιώ Π. Μπαφαλούκα γεννήθηκε στον Πειραιά και κατάγεται από την Κύμη Ευβοίας.

Η αγάπη της για τη συγγραφή, την ποίηση και τα βιβλία ξεκίνησε από τα παιδικά της χρόνια. Έχει υπάρξει εθελόντρια της δράσης ΔΙΑΒΑΖΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ και συμμετέχει εθελοντικά σε ομάδες παιδιών και ενηλίκων με σχέση τη φιλαναγνωσία.

Το 2021 παρακολούθησε το σεμινάριο ΔΙΑ ΓΡΑΦΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗ με υπεύθυνη τη συγγραφέα, σεναριογράφο , στιχουργό και ηθοποιό κ. Ελένη Ζιώγα, όπου διακρίθηκε κυρίως στον τομέα της ποίησης. Κατά καιρούς δημοσιεύει στο διαδίκτυο ποιήματα και κείμενά της. Στους άμεσους στόχους της , εκτός από την ποίηση, είναι η συγγραφή παιδικών βιβλίων.

Το ποίημα της Φιλιώς Π. Μπαφαλούκα δημοσιεύτηκε στην ιστορικό - λαογραφική  ομάδα ΚΟΥΜΗ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΝΑΚΑΤΕΣ στις 21 Μαρτίου του 2024 παγκόσμια ημέρα της ποίησης.   

ΚΥΜΗ, ΠΑΝΑΓΙΑ ΛΙΑΟΥΤΣΙΑΝΙΣΣΑ 
Αλέξανδρος Χριστόφης 

Καταραμένο Ποίημα | Σ. Λάμπρου

 

Καταραμένο Ποίημα

Το ποίημα πριν το γράψεις το ονειρεύεσαι

ζει σαν τον νεκρό μέσα σου και κραυγάζει

ο θάνατος κραυγάζει μέσα στην ψυχή μας,

φωνές ακούγονται ανεπίδοτες στη λήθη

μία γυναίκα επιστρέφει, η πεθαμένη μητέρα.

Σήμερα φόνευσα ένα ποίημα ρομαντικό.

Ανάθεμα στις πληγές που δε μιλούν τα βράδια

Στη Μνήμη του Νίκου Στοφόρου | Σ. Λάμπρου

Μελτέμι
Στη μνήμη του Νίκου Στοφόρου

Με τόση σιωπή που φέρνει
της πρώτης θάλασσας ο Αύγουστος
της πρώτης θάλασσας η μνήμη
εφάμιλλα του έρωτα 
ο ποιητής τον άνεμο στα χείλη δοκιμάζει

Δύο ποιήματα στην Μνήμη του Ορέστη Κ.

 

Τα ντόρτια του ιλίγγου | Σταμάτης Γκαβέτας

 
Παίζει ζάρια με τους οφθαλμούς μου
τα μάτια σου τέσσερα είπε η γριά
στη μπαρμπουτιέρα των παραισθήσεων

Comandante di Negroponte

Ο ουρανός του Ορέστη Κ. | Σωτήρης Λάμπρου  

Το καλοκαίρι θα ναι γεμάτο τριαντάφυλλα γαλάζια.
Ο κήπος θα ναι μια θάλασσα, ο Αύγουστος ασβεστωμένος,
ο ουρανός κόκκινο γαρύφαλλο.
Γιατί οι θάνατοι νέων ανθρώπων είναι βαμμένοι έρωτα,
γιατί οι ρίζες τους είναι όνειρα ηλιοπλημμυρισμένα.
Γιατί οι γλάροι ματώνουν τα στήθη τους
για να βγει από το ράμφος η πρωινή προσευχή.
Γιατί μια νύχτα το φεγγάρι έπεσε στη θάλασσα
και ο χρόνος το αντικατέστησε με το πορτραίτο της μητέρας.
Γιατί το καλοκαίρι θα ναι ο Ορέστης κόκκινο γαρύφαλλο.