Παλιά άρνηση

Παλιά άρνηση, Τάσος Σιαμανδούρας

Ξέχασα εσένα
με την καρδιά σου κρυμμένη καλά,
τα μάτια να φεγγίζουν σαν κάρβουνα
και τα δυο χέρια, που δεν ξέρεις πού να τα κρύψεις.

Τα κρατάς αμήχανα, τα περιφέρεις άσκοπα
και δε σκέφτεσαι σε κάποιον να τα δώσεις·
μα τι επιτέλους φοβάσαι;

Ίσως μύχιες ενοχές και τύψεις
για μια παλιά σου άρνηση.
Έλα λοιπόν, 
δώσε τα χέρια σου και την καρδιά σου,
αυτά φτάνουν.